مازراتی GT2 استراداله رو وقتی می‌بینی، راحت می‌فهمی چرا ساختنش. سال 2020 که مازراتی دنبال یه ماشین خفن بود تا نسل جدید مدل‌هاش رو معرفی کنه، MC20 رو عرضه کرد و خیلی زود فهمید که ترکونده. ماشینی که هم سریع بود، هم خوشگل، هم کاربردی. خلاصه هرچی بخوای داشت.
حالا پنج سال گذشته و مازراتی دوباره از سابقه‌ی طولانی خودش توی مسابقات استفاده کرده و نتیجه‌اش شده این ماشینی که الان داری می‌بینی. نسخه مسابقه‌ای GT2 توی مسابقات اروپایی Fanatec GT2 خوب درخشیده و کلی جایزه گرفته، پس طبیعی بود که یه نسخه خیابونی ازش بسازن.
ولی وقتی رفتم اسپانیا برای تستش، توی جاده معروف "راندا" و پیست "آسکاری"، راستش اون چیزی که انتظار داشتم نبود. حالا بخون ببین چرا.
یه نگاه کلی
مزایا: هنوزم راحت و کاربردیه، خیلی راحت می‌تونی باهاش حال کنی.
معایب: می‌تونست بیشتر برای پیست طراحی بشه، تو این رنج قیمت رقبای قدری داره.
چی تغییر کرده؟
اگه فقط مشخصات فنی رو نگاه کنی، شاید فکر کنی تغییر خاصی نکرده. قدرت موتور از 621 اسب بخار به 631 اسب بخار رسیده، و وزن خشک ماشین هم حدود 60 کیلو کمتر شده (1,365 کیلو).
ولی اصل ماجرا توی آیرودینامیکشه. MC20 توی سرعت 174 مایل در ساعت 145 کیلو نیروی رو به پایین تولید می‌کرد، ولی GT2 استراداله این عدد رو به 500 کیلو رسونده! این بیشتر به خاطر استفاده زیاد از فیبر کربن توی بدنه‌اشه.
یه اسپلیتر کربنی جدید جلو، دیفیوزر بزرگ‌تر عقب، و یه بال بزرگ قابل تنظیم دستی هم بهش اضافه کردن. تازه، سیستم خنک‌کنندگی ترمزها و ورودی‌های هوای عقب هم بازطراحی شده تا جریان هوای سرد رو 16 درصد بهتر کنه.
از نظر ظاهری هم خیلی جذاب‌تر از MC20 شده. طراحی قبلی یه کم ساده بود، ولی این یکی با جزئیات جدیدش خیلی خفن‌تر به نظر میاد. با اون رینگ‌های 20 اینچی، کلاً ماشین هدفمندتر و خوش‌هیکل‌تر شده.
مشخصات فنی
GT2 استراداله یه موتور 3 لیتری V6 دو توربوشارژ وسط ماشین داره که 631 اسب بخار قدرت و 531 پوند فوت گشتاور تولید می‌کنه. این قدرت از طریق یه گیربکس 8 سرعته دوکلاچه به چرخ‌های عقب منتقل می‌شه. شتاب 0 تا 100ش فقط 2.8 ثانیه‌ست و سقف سرعتش 201 مایل در ساعته.
یه مدل داره ولی دوتا پکیج اختیاری هم براش در نظر گرفتن:
- Performance Pack: لاستیک‌های میشلین Cup 2، دیفرانسیل الکترونیکی، ترمزهای سرامیکی کربنی، و حالت رانندگی اضافی.
- Performance Plus: کمربندهای ایمنی چهار نقطه‌ای و کپسول آتش‌نشانی.
رنگ‌های مختلفی هم داره که می‌تونی از بینشون انتخاب کنی، مثل مشکی مات، آبی براق، زرد خاص، و حتی رنگ‌های شخصی‌سازی شده. تازه می‌تونی لوگوی جلوی ماشین رو هم سفارشی کنی.
رانندگی باهاش چطوره؟
یکی از چیزای خفن MC20 این بود که توی رانندگی روزمره خیلی راحت بود. GT2 استراداله یه کم از اون راحتی رو قربانی کرده (چون تعلیقش 10 درصد سفت‌تر شده و فرش‌ها رو حذف کردن)، ولی هنوزم تو سرعت پایین خیلی راحت و بی‌دردسره.
وقتی حالت رانندگی Corsa Evo رو فعال می‌کنی، تازه فرق‌ها معلوم می‌شه. چراغ‌های تغییر دنده روی فرمون روشن می‌شن، گیربکس سریع‌تر و تهاجمی‌تر عمل می‌کنه (شاید یه کم زیادی تهاجمی)، و فرمان هم سنگین‌تر می‌شه.
جالبه که با وجود اینکه نسخه پیستیه، هنوزم خیلی راحت می‌تونی بدون استرس باهاش رانندگی کنی. فرمانش خیلی خوبه، حس واقعی از جاده می‌ده (که این روزا نادره)، و دقیق و خوش‌دسته.
توی پیست چطوره؟
توی پیست آسکاری، GT2 استراداله همون راحتی و اعتماد به نفس رو حفظ می‌کنه، ولی یه کم حس می‌کنی که وزنش بیشتر از اونی که گفتن (1,365 کیلو) هست.
توی حالت Corsa Evo، وقتی سیستم‌های کمکی رو کم می‌کنی، ماشین واقعاً خوب عمل می‌کنه. ولی یه چیزی که حس می‌کنی اینه که جلوی ماشین به اندازه خودروهای پیستی دیگه تیز نیست. البته، این ماشین نمی‌خواد جونتو بگیره اگه اشتباه کنی، ولی اون هیجان خالص ماشین‌های پیست رو هم نداره.
رقبا
تو این رنج قیمت، GT2 استراداله رقبای جدی‌ای داره. Ferrari 296 GTB Assetto Fiorano، McLaren 750S، و Porsche 911 GT3 RS از جمله رقبای اصلی‌اش هستن. مخصوصاً 911 GT3 RS که اگه بتونی یکی گیر بیاری، یه گزینه عالی برای پیست محسوب می‌شه.
داخل کابین
یکی از ایرادهای MC20 این بود که کابینش خیلی ساده بود. توی GT2 استراداله سعی کردن اینو درست کنن. صندلی‌های سطلی آپشنال و طراحی جدید کنسول وسط، حس اسپرت‌تری بهش داده. تازه، انتخاب‌کننده حالت رانندگی رو هم نزدیک‌تر به راننده قرار دادن.
صندلی‌های سطلی فیبر کربنی که با آلکانترا آبی پوشیده شدن، خیلی خفن به نظر میان. البته نشستن توشون برای همه راحت نیست، ولی اگه قصد داری ماشین رو ببری پیست، حتماً باید این صندلی‌ها رو انتخاب کنی.
نتیجه‌گیری
GT2 استراداله مثل MC20، یه ماشین خیلی خفنه. هم خوشگل و سریع، هم راحت و کاربردی. ولی اگه دنبال یه ماشین کاملاً پیستی هستی، شاید این ماشین اون چیزی نباشه که انتظار داری. بیشتر شبیه یه نسخه ارتقایافته MC20 هست تا یه ماشین مسابقه‌ای خیابونی.
در کل، این ماشین برای کسی که می‌خواد هر روز ازش استفاده کنه و گاهی هم توی پیست حال کنه، گزینه خوبیه. ولی اگه مازراتی یه نسخه کاملاً پیستی و بدون محدودیت از MC20 بسازه، اون موقع حسابی سر و صدا می‌کنه.
هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.